این روز‌ها بچه‌های قد و نیم قد خیابان رسالت ۸۱  پای کار برپایی ایستگاه صلواتی هستند

به گزارش شهرآرانیوز - به برکت نام شهید و اخلاص خادمانش نفس تازه‌ای به کوچه پس کوچه‌های تنگ و باریک این محله دمیده است. از روز جمعه، پیش از غروب آخرین روز ذی الحجه، وقتی که غم غربت کاروان سید الشهدا (ع) داشت نرم نرمک سایه اش را روی سر عالَم پهن می‌کرد، تکاپوی کودکان این محله که خادمان اصلی هیئت به شمار می‌آیند، برای عرض ارادت به امام مظلومشان دیدن داشت. پول هایشان را روی هم گذاشته بودند تا کمی مصالح ساختمانی بخرند و با چوب، طناب و حلبی‌های خالی روغن که از گوشه و کنار جور کرده بودند، ایستگاه صلواتی برپا کنند.

ایستگاهی که سقف نداشت و یک چادر سیاه کهنه می‌توانست همان سقفی باشد که به دنبالش بودند. چند سیاهه عزا هم لازم داشتند که هر طور بود، پولش را فراهم کردند تا این بن بست در تاریکی و خنکای شب‌های محرم، به محفل بی ریای عزای اباعبدا...  (ع) تبدیل شود. قرارشان شده است هر شب حوالی ساعت ۲۰:۳۰. صدای زیارت عاشورا در فضای محله می‌پیچد و مردم در بن بستی که حالا شده است حسینیه درس‌های این ماتم ناتمام را مرور می‌کنند. بعد هم نوبت سخنرانی است و اگر آهی در بساط هیئت باشد، پذیرایی.

جفت و جور شدن هزینه‌های حداقلی این مراسم هم شنیدن دارد. از طلبه‌ای که بدون هیچ چشمداشتی خودش را به شمالی‌ترین نقطه شهر می‌رساند تا دیگر دست اندرکارانی که برای خدمت به همه چیز فکر می‌کنند جز عواید مالی. «گاهی قند هست، چای نیست، گاهی چای هست و قند نیست، گاهی هم هر دو نیستند. غمی نیست، جور می‌شود.» یکی از خدام هیئت این را می‌گوید. همان که درباره انتخاب نام شهید کاردان توضیح داد و متوجه نشدیم. اصرار دارد نه اسمی از او بیاوریم و نه خادم هیئت صدایش بزنیم. معتقد است این واژه را برخی به ناصواب استفاده کرده اند و زیبایی اش را کم رنگ کرده اند. کارگر هیئت مایل است این طور صدایش بزنیم با این استدلال که «کسی که باید ببیند، می‌بیند.»

کارگر هیئت عمر سه چهارساله این تشکل مردمی را مرور می‌کند و از خاطراتی خوش می‌گوید، از کرامت اهل بیت (ع) و عنایتشان به محفل‌های باصفای این محله، نه فقط در محرم و صفر، بلکه در همه مناسبت‌هایی که با شادی یا غم چهارده معصوم گره خورده است. «داشتیم یا نداشتیم، نگذاشتیم این چراغ خاموش باشد. بار‌ها در اوج ناامیدی از تأمین اندک هزینه‌های برگزاری مراسم، درست در دقیقه ۹۰، از جایی که حتی تصورش را نمی‌کردیم پول رسید. دیگر باورمان شده است که جور می‌شود.»

شش شب از محرم را با اطمینان از اینکه این مراسم رزق است و رزاق خدای بالا سر، از سر گذارنده اند و با همین یقین، امید برپایی مراسم در دهه دوم و سوم محرم را هم دارند، بلکه استمرار این کار و توصیه‌های دینی سخنران، رشته اعتقادات میزبانان و مهمانان این مراسم را محکم‌تر کند و جبران بخشی از کم کاری دیگرانی باشد که انگار برایشان عادی شده است کمبود‌های مالی و داشته‌ها و نداشته‌های فرهنگی این مردمان.